لغت نامه دهخدا برون دمیدن. [ ب ِ / ب ُ دَ دَ ] ( مص مرکب ) بیرون دمیدن. خارج شدن. رُستن : از ابر نوبهار چو باران فروچکیدچندین هزار لاله ز خارا برون دمید.منوچهری.
