خوش لقا

لغت نامه دهخدا

خوش لقا. [ خوَش ْ / خُش ْ ل ِ ] ( ص مرکب ) خوش صورت. خوبروی. خوشگل. نیکودیدار :
فرخی هندی غلامی از قهستانی بخواست
سی غلام ترک دادش خوش لقا و خوش کلام.سوزنی.با عقل پای کوب که پیری است ژنده پوش
بر فقر دست کش که عروسی است خوش لقا.خاقانی.چو گرگ اجری از پهلوی زاغ کم خور
که بر خوان چنان خوش لقائی نیابی.خاقانی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) خوب چهره زیبا روی .

فرهنگ اسم ها

اسم: خوش لقا (دختر) (فارسی، عربی)
معنی: خوش ( فارسی ) + لقا ( عربی ) خوش صورت، زیبا