لغت نامه دهخدا بی لطف. [ ل ُ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + لطف ) بی مهر و بی محبت. || بی ظرافت. ( ناظم الاطباء ). || بی فر. بی فره. ( ناظم الاطباء ). رجوع به لطف شود.
