لغت نامه دهخدا
ایستاده بخشم بر در او
این بنفرین سیاه روخ چکاد.
حکاک ( ازلغت فرس اسدی چ اقبال ص 106 ).
شغاد آن بنفرین شوریده بخت
بکند از بن آن خسروانی درخت.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 6 ص 1740 ).بجایی که گرسیوز بدنشان
گروی بنفرین و مردم کشان
سر شاه ایران بریدند خوار
بیامد به آن جایگه شهریار.فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 5 ص 1380 ).
