لغت نامه دهخدا
برچد بنفشه دامن و از خاک برنوشت.منوچهری. || فراهم آوردن. گرد کردن. ( ناظم الاطباء ). || التقاط. برگرفتن چنانکه مرغ دانه را از زمین :
نداند زمن بر چدن دانه نیز
که کورست و کور آید از خانه نیز.اسدی.دانه باشی مرغکانت برچنند
غنچه باشی کودکانت برکنند.مولوی. || یکسو زدن. برگفتن :
هوای قیرگون برچد نقاب قیرگون از رخ
سپهر ساج گون بنهاده تاج عاجگون بر سر.عمعق بخاری.- برچدن گل ؛ گل از شاخه باز کردن :
گل برچنند روزبروز از درخت گل
زین گلبنان هنوز مگر گل نچیده اند.سعدی.و رجوع به چدن و چیدن شود.
- برچدن شکر از حدیث کسی ؛ از سخنان شیرین او بهره مند شدن و لذت سمع یافتن :
حدیثی بگو تا شکر برچنم
بمن برگذر تا شوم عنبری.( از سندبادنامه ).- برچدن مکافات ؛ جزا و پاداش یافتن :
تو دانی که مردم که نیکی کند
کند تا مکافات آن برچند.ابوشکور.
