لغت نامه دهخدا
سومنات ظلم را محمودوار
برق زد تا ابرسان آمد برزم.خاقانی.گرد عزمت پرده ای از خاک برمی بنددش
هر کجا ابر بلا برق عذابی می زند.سنایی ( آنندراج ). || اصابت کردن برق بکسی یا چیزی. سوختن و تباه کردن برق کسی را. || براق نمودن. درخشندگی داشتن. درخشیدن. صیقلی بودن.
- برق زدن چشم ؛ خیره شدن آن. ( زمخشری ).
|| بتافتن. ( زمخشری ).
