بخشودنی

لغت نامه دهخدا

بخشودنی. [ ب َ دَ ] ( ص لیاقت ) درخور ترحّم. ( یادداشت مؤلف ). رحمت آوردنی. سزاوار رحم و شفقت :
دگر آن که بخشودنی خوانده ای
ز مردی مرا دوربنشانده ای.فردوسی.دلش در مخزن آسایش آور
بر آن بخشودنی بخشایش آور.نظامی.|| درخور انعام و عطیه و بخشش :
گفتی که به خاقانی وقتی گهری بخشم
بخشودنیم باﷲ وقت است اگر بخشی.خاقانی.

فرهنگ فارسی

در خور ترحم رحمت آوردنی .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم