کشتی گاه

لغت نامه دهخدا

کشتی گاه. [ ک ُ] ( اِ مرکب ) مصرع. ( مهذب الاسماء ) ( ملخص اللغات خطیب کرمانی ) ( السامی فی الاسامی ). رِواغَة. ریاغَة. ( از منتهی الارب ). میدان کشتی گیری و آنجایی که پهلوانان زور آزمایی می کنند. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
کشتی گاه. [ ک َ / ک ِ ] ( اِ مرکب ) جایی که کشتی لنگر می اندازد و جبه خانه کشتی. جایی که کشتی بارگیری می کند. ( ناظم الاطباء ). فُرضَه. ساحل. ( آنندراج ) :
آخر الامر چو کشتی بسلامت بگذشت
جستم از کشتی و آمد به لب کشتیگاه.انوری ( ازآنندراج ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) آنجای از ساحل که کشتی لنگر اندازد بندر : ( آخر الامر چو کشتی بسلامت بگذشت جستم از کشتی و آمد بلب کشتی گاه ) . ( یعنی آمدم ) ( انوری )
مصرع . میدان کشتی گیری و آنجایی که پهلوانان زور آزمایی می کنند .

دانشنامه عمومی

کشتی گاه یک پهنه آبی است که از جریان شکافنده، جزر و مد بهاری یا تورم اقیانوسی به دور است و کشتی ها می توانند بدون کشش یا ربایش، لنگر بیندازند. کشتی گاه می تواند باز یا طبیعی ( معمولاً پای رود ) یا ساخته دست انسان باشد. در قوانین دریایی، کشتی گاه: "جایگاه عمومی شناخته شده برای کشتی ها است که به دفعات از آن استفاده شده و بر پایه نام از یکدیگر جدا می شوند". کشتی گاه می تواند جایی باشد که کشتی ها برای انتظار به ورود به بندر ( یا ایجاد کاروان ) لنگر می اندازند. اگر از کشتی گاه به اندازه کافی محافظت شده و مناسب باشد می توان از آن به عنوان بارانداز کالا یا محل جابجایی نیروهای نظامی با قایق های کوچک یا انبار استفاده کرد.
در دوران کشتی های بادبانی، برخی سفرهای دریایی، تنها با تغییر مسیر باد ممکن بود و کشتی ها برای تغییر جهت باد در یک لنگرگاه ایمن، صبر می کردند.