طمع بردن. [ طَ م َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) آزمند گردیدن. صاحب آنندراج آرد: در این بیت طمع بردن بمعنی حاجت بردن آمده : طمع برد شوخی بصاحبدلی نبود آن زمان در میان حاصلی.سعدی.
فرهنگ معین
(طَ مَ. بُ دَ ) [ ع - فا. ] (مص ل . ) طمع کردن ، طمع بستن .
فرهنگ فارسی
( مصدر ) ۱ - حرص ورزیدن آزمند گردیدن . ۲ - امید بستن . آزمند گردیدن
