دانشنامه آزاد فارسی
شعر عروضی. در آغاز قرن ۲۰، بسیاری از شاعران به این نتیجه رسیدند که شعرای قرن ۱۹ از اوزان رایج نهایت استفاده را از شعر کرده اند و دست آخر آن را کنار گذاشته اند، درست همان گونه که جان میلتون در قرن ۱۷ قافیه را کنار گذاشت و اوزان غیرعروضی را ترجیح داد، و درنتیجه این امکان را یافت که اندیشه اش را روشن و بی پیرایه بیان کند. این مطلب در مورد تی اس الیوت، ایماژیست ها و بعضی از شاعران روس نیز صدق می کرد، مانند سرگِی ییسِنین و ولادیمیر مایاکوفسکی که بر خواندن شعر در محافل عمومی تأکید داشتند. شعر آزاد در امریکا با اشعار والت ویتمن و در فرانسه با اشعار استفان مالارمه آغاز شد. شاعرانی چون رابرت گریوز و دبلیو اچ اودن از شعر آزاد به سبب نداشتن پیچیدگی و خلاقیت واقعی انتقاد کرده اند، از سوی دیگر عروض شناسان سنتی نیز اوزان و بحور خود این منتقدان را سست پنداشته اند. آزادبودن شعر آزاد، عمدتاً نسبی است.
شعر آزاد (ادبیات فارسی). نوعی شعر نو که در آن قواعد و الگوهای متداول شعر کهن ازجمله وزن و قافیه رعایت نمی شوند و تنها موسیقی کلمات و تناسب موسیقایی آن است که در مد نظر قرار می گیرد. بلندی و کوتاهی مصراع ها متناسب با مضمون و معنی شعر است. شعر آزاد البته رها از اوزان عروضی نیست، ولی رعایت کامل آن لزومی ندارد.
