فناوری کمک باروری
دانشنامه عمومی
با ART، روند مقاربت جنسی ( آمیزش جنسی ) با تلقیح مصنوعی ( درون کاشت مصنوعی ) یا لقاح تخمک ( اووسیت ) در محیط آزمایشگاهی ( به عنوان مثال لقاح آزمایشگاهی ) کنار گذاشته می شود. مراکز کنترل و پیشگیری بیماری ( CDC ) - که نتیجه نرخ موفقیت کلینیکی باروری و قانون صدور گواهینامه در انتشار نرخ های سالیانه موفقیت ART در کلینیک های باروری ایالت متحده را از سال ۱۹۹۲ لازم می داند - تعریفی از ART می دهد که شامل "تمام درمان های باروری در هر دو ی تخمک و اسپرم گرفته شده است. به طور کلی، روش های ART شامل جراحی و برداشتن تخمک ها از تخمدان یک زن، ترکیب آن ها با اسپرم در آزمایشگاه، و بازگشت آنها را به بدن زن یا اهدای آن ها به زن دیگری است. " طبق نظرART, CDC فقط درمان هایی که در آن تنها اسپرم ها به کار گرفته ( به عنوان مثال، تلقیح داخل رحمی یا مصنوعی ) یا روشی که در آن یک تنها یک زن دارو می گیرد تا تولید تخمک بدون هدف بازیابی آن تحریک شود را شامل نمی شود. "
روش های عمده در تجویز داروی باروری ( fertility medication ) ، نظیر تکنیک های ART که با استفاده از مداخلات قابل توجه بیشتر و مؤثر است، در لقاح آزمایشگاهی ( IVF ) و گسترش آن ( به عنوان مثال OCR, AZH, ICSI, ZIFT ) شایع ترین هستند. با این حال، دیگر روش های ART نیز هستند که لزوماً بستگی به IVF ندارند ( به عنوان مثال PGD, GIFT, SSR ) .
اغلب داروهای باروری عواملی هستند که باعث تحریک تکوین فولیکول ها در تخمدان می شوند. نمونه آن ها گنادوتروپینها و هورمون آزادکننده گنادوتروپین هستند.
