دود گاه

لغت نامه دهخدا

دودگاه.( اِ مرکب ) بخاری. || دودکش. ( ناظم الاطباء ). جایی که از آن دود برآید. ( آنندراج ) :
به دود گلخن امید دودگاه هوس
که با دماغ منش هر دو راست قرب جوار.عرفی ( از آنندراج ).