لغت نامه دهخدا
اخلاصیه. [ اِ صی ی َ ] ( اِخ ) ( مدرسه ٔ... ) از مدارس هرات بزمان سلطان حسین میرزای تیموری. رجوع به حبط ج 2ص 303، 304، 305 و 309 شود. و در وقفنامه امیر علیشیر نوائی در باب مدرسه مزبوره آمده است : «و در دو صفه شرقی و غربی مدرسه دو مدرس معین شده که یکی درس اصول و فروع فقه و دیگری درس اصول و فروع حدیث می گویند، و در هر حلقه درس یازده تن طلبه مشغول تلمذ می باشند و این مدرسه چون از روی خلوص ساخته شد موسوم به اخلاصیه گردید.» ( مقدمه ترجمه مجالس النفائس تألیف امیر علیشیر نوائی به اهتمام علی اصغر حکمت ص کا ).
