سردرود

لغت نامه دهخدا

سردرود. [ س َ ] ( اِخ ) نام دهی است به همدان. ( معجم البلدان ). از بلوکات ولایت همدان ، حد شمالی کوههای فرقان ، شرقی پیشخوار، جنوبی حاجی لو و غربی مهربان. عده قری 72. جمعیت 20000 تن است. ( از جغرافیای کیهان ). دهی است از دهات همدان. ( نزهةالقلوب ص 72 ).
سردرود. [ س َ ] ( اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش اسکو شهرستان تبریز. جمعیت آن 17348 تن میباشد. از 24 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل میشود. محصول آن غلات و میوه جات است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).
سردرود. [ س َ ] ( اِخ ) قصبه ٔمرکز دهستان سردرود بخش اسکو شهرستان تبریز. دارای 4014 تن سکنه. آب آن از چاه. محصول آن غلات ، زردآلو، کشمش ، بادام است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4 ).

فرهنگ فارسی

قصبه مرکز دهستان سردرود بخش اسکو شهرستان تبریز دارای ۴٠۱۴ تن سکنه آب آن از چاه .
نام یکی از دهستانهای بخش اسکو شهرستان تبریز است جمعیت آن ۱۷۳۴۸ تن میباشد .

دانشنامه عمومی

سَردْرود یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی است که در بخش مرکزی شهرستان تبریز واقع شده است. طبق آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۹۰ صورت گرفته است، این شهر با جمعیتی بالغ بر ۳۵٬۰۰۰ نفر، قدمتی در حدود سه هزار سال دارد دومین شهر پرجمعیت شهرستان تبریز و یازدهمین شهر پرجمعیت استان آذربایجان شرقی محسوب می شود. نام محلی شهرسردرود، سَردَری می باشد این شهر دارای باغ های زیبا و پرمحصول می باشد. از جمله محصولات کشاورزی این شهر می توان به گوجه سبز، انگور، زرد آلو، گردو، سیب، هلو و گلابی اشاره نمود قلعه باستانی «نارین قلعه» یا همان سردرود قدیم مهم ترین و در عین حال ارزشمندترین اثر تاریخی سردرود محسوب می شود. این اثر تاریخی با نام های «نارین قلعه»، «قلعه سلاسل»، «قلعه سلسائیل» و «قلعه ساردور» متعلق به هزاره اول قبل از میلاد و دوره پادشاهان اورارتو، ساردور دوم، پسر آرگیشتی اول ( ۷۳۳–۷۵۳ ق. م ) بوده است. سردرود با سابقه طولانی و حجم عمده تولیدات تابلو فرش، سال هاست که در بسیاری از جوامع با عنوان پایتخت تابلو فرش ایران و جهان شناخته می شود.
عمده ترین مرکز آموزشی و علمی این شهر دانشگاه آزاد سردرود می باشد؛ که در حال حاضر بخش ادارای آن در یک ساختمان استیجاری و بخش آموزشی آن در یک مدرسه اداره می شود و با احداث محل جدید به آن محل نقل مکان خواهد نمود. این دانشگاه به عنوان مرکز برتر منطقه ۱۳ معرفی شده است.
این شهر دارای باغ های زیبا و پرمحصول می باشد. از جمله محصولات کشاورزی این شهر می توان به گوجه سبز، انگور، زرد آلو، گردو، سیب، هلو و گلابی اشاره نمود.
این شهر دارای باغ های زیبا و پرمحصول می باشد. از جمله محصولات کشاورزی این شهر می توان به گوجه سبز، انگور، زرد آلو، گردو، سیب، هلو و گلابی اشاره نمود.
اصلی ترین مرکز تفریحی و گردشگری این شهر پارک جنگلی مره خونی است که در قسمتی از باغ های سنتی این شهر واقع شده است. با توجه به آب و هوای نسبتاً معتدل و وجود باغ های بسیاری در اطراف این شهر، سردرود به یکی از قطب های رستوران داری در استان تبدیل شده است، به طوری که مشهورترین و بروزترین رستورانها تالارها با آخرین متدهای روز در این شهر با اصالت در خدمت همهٔ گردشگران عزیز می باشد.
قلعه باستانی «نارین قلعه» یا همان سردرود قدیم مهم ترین و در عین حال ارزشمندترین اثر تاریخی سردرود محسوب می شود. این اثر تاریخی با نام های «نارین قلعه»، «قلعه سلاسل»، «قلعه سلسائیل» و «قلعه ساردور» متعلق به هزاره اول قبل از میلاد و دوره پادشاهان اورارتو، ساردور دوم، پسر آرگیشتی اول ( ۷۳۳–۷۵۳ ق. م ) بوده است. قلعه کاربردی امنیتی – حفاظتی داشته و به منظور حفاظت از تبریز آن زمان که «تارماکیس» نامیده می شد بنا گردیده است. این قلعه در بالای تپه ای کم ارتفاع از دامنه های سهند واقع شده و دارای ابعادی حدود ۷۰۰ متر در ۵۰۰ متر است. در بخش مرکزی آن تعداد زیادی قلوه سنگ پراکنده شده که به احتمال قوی مربوط به یکی از تأسیسات اورارتوها بوده که احتمالاً بر اثر زلزله یا سوانح دیگر فرو ریخته و از بین رفته است. با توجه با وجود سفالینه های متعدد پراکنده شده در سطح قلعه و برج و باروها و دیوارهای چینه ای با قطر ۲ متر و ارتفاع بیش از ۶ متر می توان حدس زد که قلعه بعد از ویرانی به دلیل موقعیت ممتاز در دوران اسلامی نیز مجدداً مورد استفاده قرار گرفته است. وجود تکه سفالینه های خاکستری مربوط به اواخر سده دوم و اوایل سده اول قبل از میلاد و سفالینه های کرم رنگ و نخودی ساده و پرداخته شده متعلق به دوره اشکانی، و نیز سفال های لعابدار منقوش اسلامی علی الخصوص قرون ۷ و ۸ هجری موید وجود تمدن و حیات انسانی در ادوار مختلف در این قلعه بوده است. مستندات تاریخی نشان می دهد تداوم حیات اجتماعی تا قبل از زلزله مهیب سال ۱۱۹۳ هجری وجود داشته و قلعه همان سردرود امروزی بوده است. نارین قلعه در تاریخ ۷/۷/۱۳۸۱ به شماره ۶۱۷۱ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده و به عنوان اولین اثر ثبتی سردرود در فهرست آثار ملی محسوب می شود.