سحب

لغت نامه دهخدا

سحب. [ س َ ] ( ع مص ) کشیدن چیزی را برزمین. ( اقرب الموارد ). کشیدن. ( ترجمان القرآن ) ( المصادر زوزنی ) ( دهار ). || سخت خوردن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). نیک خوردن طعام. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). || سخت آشامیدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). نیک خوردن شراب. ( دهار ) ( تاج المصادر بیهقی ). || گستردن. || روان شدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
سحب. [ س ُ ح ُ ] ( ع اِ ) ج ِ سحاب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) : و ماتری من السحب و غیرها فانما هی من ابخرة. ( حکمت الاشراق ص 188 ).

فرهنگ عمید

= سحاب

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع سحاب ابرها .
کشیده چیزی را . یا سخت آشامیدن

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی یُسْحَبُونَ: بر روی زمین کشیده می شوند (کلمه سحب به معنای کشاندن چیزی بر روی زمین است)
تکرار در قرآن: ۱۱(بار)
کشیدن. مثل کشاندن دامن و کشاندن انسان بر رویش و سحاب به معنی ابر از آن است که باد آن را می‏کشد و یا آن آب را می‏کشد و یا در رفتنش کشیده می‏شود (مفردات). . روزی که بر رویشان در آتش کشیده شوند. در نهج البلاغه خطبه 180 در وصف باری تعالی فرموده «وَ یَعْلَمُ مَسْقَطَ الْقَطْرَةِ وَ مَقَرَّها وَ مَسْحَبَ الذَّرَّةِ وَ مَجَرَّها» محل سقوط قطره باران و قرارگاه آن را می‏داند، مکان کشیده شدن موچه و جاریگاه آن را داناست. مسحب ظاهراً اسم مکان است نه مصدر میمی.