لغت نامه دهخدا
باده در خم کهنه چون گردد دوایی می شود
پیر شد چون دختر رز مومیایی می شود.اشرف ( از آنندراج ).رجوع به دوا و دارویی شود.
دوایی. [ دَ ] ( اِخ ) سبزواری. از شعرای قرن دهم هجری قمری و از اهالی سبزوار و شخصی افتاده و خلیق است. این بیت از اوست :
مرغ دلم که از همه خوبان رمیده بود
صید تو گشته بود نگاهش نداشتی.( از مجمع الخواص ص 295 ) ( فرهنگ سخنوران ).
