حاضره

لغت نامه دهخدا

( حاضرة ) حاضرة. [ ض ِ رَ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث حاضر. || شهر. خلاف بادیة. ( منتهی الارب ). ده. روستا. || گوش فیل. ( منتهی الارب ). || ( اصطلاح فقه ) صلوة حاضرة؛ نماز شخص غیرمسافر.
حاضرة. [ ض ِ رَ ] ( اِخ ) قریه ای است به اجاء، دارای نخل و طلح. || قصبه شهر جیان از اعمال اندلس ، و آنرا اوربة نیز گویند. || شهری کوچک از اعمال جزیرةالخضراء به اندلس. ( معجم البلدان ).

فرهنگ عمید

موجود، حاضر.

فرهنگ فارسی

( اسم ) مونث حاضر نسخ. حاضره نسخ حاضره .
قریه ایست به اجائ دارای نخل و طلح

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی حَاضِرَة: حاضر -آنچه حضور دارد(مؤنث. مقصود از حاضر دریا بودن در عبارت "ﭐلْقَرْیَةِ ﭐلَّتِی کَانَتْ حَاضِرَةَ ﭐلْبَحْرِ " در نزدیکی دریا و مشرف به آن قرار داشتن است )
ریشه کلمه:
حضر (۲۴ بار)