بیداد پیشه

لغت نامه دهخدا

بیدادپیشه. [ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) که بیداد و ظلم پیشه دارد. ستم پیشه. بیدادکیش. ظلم کننده و ستم کننده. ( ناظم الاطباء ) :
دو بیدادپیشه به پیش اندرون
به بیداد خود شاه را رهنمون.نظامی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم