لغت نامه دهخدا
نزاید بجز خاک را جانور
سرای سپنجی ست و ما برگذر.فردوسی.کنم آفرین بر جهان سربسر
که او را ندیدم بجز برگذر.فردوسی.گر آید به زشتی گمانی مبر
که این مرزبانی بود برگذر.فردوسی.که آنست جاوید و این برگذر
تو از آز پرهیز و انده مخور.فردوسی.و رجوع به برگذار شود.
