پر و پاچه

لغت نامه دهخدا

پر و پاچه. [ پ َ رُ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) پا.
- پر و پاچه ٔکسی را گرفتن ؛ بشدت برو متغیر شدن و بدو دشنام گفتن. آزار رسانیدن و بدگوئی کردن.

فرهنگ عمید

۱. پا.
۲. پاچه.
* پروپاچهٴ کسی را گرفتن: [مجاز]
۱. ناگهان به کسی حمله کردن و دشنام دادن.
۲. پرخاش کردن.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پاچه : پر و پاچ. خود را بهمه نشان میدهد. یا پر و پاچ. کسی را گرفتن. بر او متغیر شدن باو آزار رساندن : پر و پاچ. مردم را میگیرد .