دانشنامه اسلامی
نام وی را عیّاش، نیز گفته اند. نسبتش به جدیله، تیره ای از قحطانیه برمی گردد. این قبیله به نام مادرشان، جدیلة بنت سبیع بن عمرو الحمریه شناخته می شوند.
فعای عباس در کوفه
عباس، فردی دلاور، پاکدامن و دوستدار اهل بیت علیهم السلام بود و در کوفه از مردم برای امام حسین علیه السلام بیعت می گرفت. هنگامی که هانی بن عروه به دستور عبیدالله دستگیر شد، حضرت مسلم علیه السلام برای حمله به قصر ابن زیاد چهار تن را به فرماندهی قبایل مختلف منصوب کرد که در این نبرد، عباس فرمانده اهل مدینه بود. او می گوید: «با چهار هزار جنگجو، همراه مسلم حرکت کردیم ولی هنوز به قصر نرسیده بودیم که تعدادمان به سیصد نفر کاهش یافت.» از گفتار مورّخان پیشین مانند طبری و ابن اثیر هنگام ذکر حوادث سال ۶۶ ه. ق چنین برمی آید که عبّاس تا این زمان زنده و فرمانده گروهی از سپاهیان مختار بوده است. ولی سیره نویسان اخیر می گویند که پس از شهادت حضرت مسلم علیه السلام و هانی بن عروه، محمد اشعث کندی و به قولی محمد بن عباس کندی او را دستگیر کرده و تحویل ابن زیاد داد.سر عباس بن جعده، به امر عبیدالله از بدن جدا گردید و به فیض شهادت نایل گشت.
