دانشنامه آزاد فارسی
سِپانلو، محمّدعلی
شاعر ایرانی. در رشتۀ حقوق دانشگاه تهران درس خواند و به فعالیت های اداری و فرهنگی و نگارشی پرداخت. گذشته از ترجمۀ آثاری از نویسندگان و شاعران اروپایی، به ویژه ادبیات فرانسه، به تحلیل و جست وجو در ادبیّات دورۀ مشروطه و معاصر نیز توجه نشان داده است. بیشتر سروده های وی در حوزۀ شعر نیمایی جای می گیرد. ازجمله دفترهای اوست: آه... بیابان (تهران، ۱۳۴۲)، پیاده روها (تهران، ۱۳۴۷)، نبض وطنم را می گیرم (تهران، ۱۳۵۷)، ساعت امید (تهران، ۱۳۶۸) و منتخب تفصیلی فیروزه در غبار (تهران، ۱۳۷۷). علاوه بر این، آثاری چون نویسندگان پیشرو ایران (تهران، ۱۳۶۲)، چهار شاعر آزادی (تهران، ۱۳۶۹) و ترجمه هایی مانند دهلیز و پلّکان (یانیس ریتسوس، تهران، ۱۳۵۷) و مقلّدها (گراهام گرین، تهران، ۱۳۶۳) از او درخور یادآوری است. او را می توان در زمرۀ نسل دوم شاعران نیمایی قرار داد. از وی گفتارها و گفت وگوهای متعددی در زمینۀ جوانب شعر معاصر ایران نشر یافته است. در دوره های مختلفِ «کانون نویسندگان ایران» فعالیت داشته است. سپانلو دراثر بیماری تنفسی و سرطان ریه درگذشت.
