دیو مرد

لغت نامه دهخدا

دیومرد.[ وْ م َ ] ( ص مرکب ) مرد قوی هیکل. || مرد بددرون. بدنهاد. بداندیش. مرد شیطان منش :
فرستاده را گفت رو باز گرد
پیامی ببر نزد آن دیومرد.فردوسی.بدو گفت گرشاسب کای دیومرد
چگونه نخندم بدشت نبرد.فردوسی.