خوش اهنگ
( خوش آهنگ ) خوش آهنگ. [ خوَش ْ / خُش ْ هََ ] ( ص مرکب ) آنکه در نغمه های آواز تصرفات نیکو و مطبوع کند. ( ناظم الاطباء ). مردمان خوش آواز یا موسیقی دان. ( لغت نامه محلی شوشتر نسخه خطی ). || که بگوش خوش آید. ( یادداشت مؤلف ). گوش نواز.
عالم از ناله عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش نوائی دارد.حافظ.
( خوش آهنگ ) دارای آهنگ و صدای خوشایند و دل نشین.
( خوش آهنگ ) آنکه در نغمه های آواز تصرفات نیکو و مطبوع کند یا که بگوش خوش آید .
