لغت نامه دهخدا خراب ساختن. [ خ َ ت َ ] ( مص مرکب ) ویران کردن. منهدم نمودن. از بین بردن : و خانه های کوچک و بزرگ را خراب سازند. ( مجالس سعدی ). || مست کردن دیگری. بمستی سخت انداختن.
