دانشنامه آزاد فارسی
خاورشناس سوئدی. در دانشگاه اوپسالا درس خواند (۱۸۲۶ـ۱۸۳۳)، و از آن جا دکترای فلسفه گرفت. در ۱۸۳۶ـ۱۸۳۸ در پاریس به سر برد و در مدرسۀ زبان های زندۀ شرقی، زبان های فارسی و عربی و ترکی را به خوبی آموخت. استاد زبان و ادبیات عربی در دانشگاه اوپسالا (از ۱۸۳۸) و لوند (از ۱۸۴۷) بود. متخصص سکّه شناسی عربی و تاریخ اسلام بود. از آثارش: فهرست نسخ خطّی شرقی کتابخانۀ اوپسالا (۱۸۴۰)؛ فهرست نسخ خطی شرقی کتابخانۀ لوند (۱۸۵۰)؛ روایت ابن خلدون از لشکرکشی اروپاییان به سرزمین های اسلامی (اوپسالا، ۱۸۴۰)؛ دربارۀ لهجه های زبان آرامی (اوپسالا، ۱۸۴۲)؛ برآمدن دولت مرابطی به نقل از روض القرطاس (اوپسالا، ۱۸۳۹)؛ گزیده هایی از حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره سیوطی در ۴ جلد (اوپسالا، ۱۸۳۴ـ۱۸۳۵)؛ تصحیح و چاپ الکامل ابن اثیر (۱۸۵۱ـ۱۸۷۱)؛ فهرست مجموعه ای از سکه های شرقی (۱۸۴۷)؛ تاریخ میرخواند مورخ ایرانی دربارۀ اشکانیان، متن فارسی و ترجمۀ سوئدی (لوند، ۱۸۶۳).
