بنیاد بردن

لغت نامه دهخدا

بنیاد بردن. [ ب ُ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) خراب کردن. منهدم کردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
ورنه این سیل دمادم ببرد بنیادم.حافظ ( دیوان چ غنی ص 216 ).شراب تلخ صوفی سوز بنیادم بخواهد برد
لبم بر لب نه ای ساقی و بستان جان شیرینم.حافظ.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) بنیاد بردن چیزی را . خراب کردن آن منهدم ساختن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم