دانشنامه اسلامی
حوض بنیک علی الادب فی الصغر کی تقر به عیناک فی الکبرو انما مثل الادب تجمعها فی عنفوان الصبی کالنفس فی المجرهی الکنوز التی تنمو ذخائرها و لا یخاف علیها حادث غیر فرزندان خود را در خردسالی به فراگرفتن آداب و آیین ما تشویق کن تا در بزرگسالی روشنایی چشم تو باشد، آدابی که طفل در خردسالی فراهم می آورد هم چون نقشی است که در سنگ پایدار می ماند. این آداب چون گنجینه هایی هستند که همواره رشد و فزونی می یابد و دست حادثه نمی تواند در آن دگرگونی ایجاد کند. انسان بیشتر عادت زندگی خود را در دوران کودکی کسب می کند و سازگاری با محیط را فرا می گیرد لذا گفته اند: «کودک در پنج سالگی نسخه کوچک شخص جوانی است که بعدا خواهد شد» بدین جهت تمام مکاتب فکری، روان شناسی در این مورد توافق دارند که دوران شیرخوارگی و کودکی در تعیین و شکل دادن رفتار و رشد منش آینده اهمیت خاصی دارد. در منابع روایی ما نیز تعابیری چون: علموا اولادکم، ادبوا اولادکم، بادروا اولادکم و ابوابی چون «حق الولد علی الوالد» و امثال آن همه حکایت از این مهم دارد. از آن جا که هدف اصلی این نوشتار تلاشی در راه مانوس کردن کودکان با قرآن کریم می باشد، طلیعه سخن را گزیده ای از روایات در فضیلت قرائت قرآن قرار می دهیم که تلاوت آن را: برترین عبادت، جلا دهنده دل، کفاره گناهان، احیای قلوب، بهترین مونس، بارور کننده قلب مؤمن و روشنایی خانه ها می خوانند. و درباره آموختن آن به کودکان امام حسن عسکری (علیه السّلام) می فرماید: خداوند به پدر و مادر پاداش بزرگی عنایت فرماید، آنان می گویند پروردگارا این همه فضل در حق ما از کجاست؟ اعمال ما شایسته چنین پاداشی نیست، در جواب گفته می شود این همه عنایت و پاداش شماست که به فرزند خود کتاب خدا را آموختید و او را در آیین اسلام بینا کردید.
مانوس ساختن کودکان با قرآن
پس از وقوف آگاهی بر اهمیت و فضیلت قرائت قرآن برای مانوس ساختن کودکان با این امر توجه به دو مطلب ضروری است: ۱. الگودهی؛ ۲. عادت دهی.
← الگو دهی
۱. ↑ دیوان منسوب به امام علی ـ علیه السّلام ـ، قافیه راء.۲. ↑ عطاران، محمد، آرای مربیان بزرگ مسلمان، ص۱۱، سازمان پژوهش و برنامه ریزی، تهران، چ اول، ۱۳۶۶.۳. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۴. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۵. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۶. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۷. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۸. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱، انتشارات هستی نما، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۸۰.۹. ↑ جوادی آملی، عبدالله، تفسیر موضوعی قرآن، ج۵، ص۱۰، مرکزنشر فرهنگی رجاء، تهران، چ اول، پاییز ۱۳۶۶.۱۰. ↑ فلسفی، محمد تقی، گفتار فلسفی، کودک، ص۱۸۴.۱۱. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۱.۱۲. ↑ محمدی ری شهری، محمد، موسوعه الامام علی بن ابیطالب، ج۱۰، ص۵۷، قم، انتشارات دار الحدیث، ۱۴۲۱.۱۳. ↑ بابایی، رضا، ترنم قرآن در سیره معصومین، ص۵۳.۱۴. ↑ نجمی، محمد صادق، سخنان حسین بن علی از مدینه تا کربلا، ص۱۴۲، دفتر انتشارات اسلامی قم، ۱۳۶۷.۱۵. ↑ ناری ابیانه، محمد رضا، خاطرات قرآنی، ص۱۲، انتشارات کارین تهران، ۱۳۸۰.۱۶. ↑ آرای مربیان بزرگ مسلمان، ص۱۱.۱۷. ↑ رضوان طلب، محمد رضا، پرستش آگاهانه، ص۵۱.۱۸. ↑ مجله معرفت، شماره ۴۳، مقاله اصول و مبانی آموزش....۱۹. ↑ گفتار فلسفی، کودک.۲۰. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۳، ص۴۰۹.
...
