دانشنامه اسلامی
درباره زندگی و فعالیت های علمی وی آگاهی های اندکی موجود است و همان نیز بیشتر بر اساس اطلاعاتی است که در اجازه علامه مجلسی به وی آمده و یا در مطالبی است که توسط آقا رضی قزوینی بر ظهر نسخه «جامع الرواة» مندرج است.
وی اهل اردبیل بود ولی خود در نجف و کربلا اقامت داشت. مهمترین استاد وی، جعفر بن عبدالله بن ابراهیم کمره ای است که به گفته خود او، بر حدیث، تفسیر، فقه و اصول، کلام و حکمت آگاه بوده و اردبیلی در تمامی این علوم، از او بهره برده است.
از دیگر استادان وی، محمد علی بن احمد بن حسین استرآبادی را می توان نام برد. علامه مجلسی نیز از مشایخ اوست و در اجازه ای که در 17 ذیقعده 1098 به وی داده، از او با عنوان «المولی الفاضل الکامل الصالح» یاد کرده است. از این رو می توان گفت که وی در آن زمان، دارای مدارج بلند علمی بوده است.
این که او در چه تاریخی به اصفهان آمده است، مشخص نیست. تنها می توان گفت که به هنگام صدور اجازه مجلسی، نمی بایست سنش از 40 سال کمتر بوده باشد. به روایت آقا رضی قزوینی، او در کربلا درگذشته است.
اهمیت وی به سبب تألیف کتاب «جامع الرواة» در موضوع رجال امامیه است. وی در مقدمه کتاب خود، کوشیده است که احوال راویان را بر اساس شناخت طبقه روایی هر یک از آنان بررسی کند، زیرا به سبب ناشناخته بودن گروهی از راویان حدیث، شماری از احادیث، غیر قابل اعتماد می نمودند.
