دانشنامه اسلامی
از آفرینش آدم در عهد عتیق دوبار و به دو بیان سخن رفته است: یک بار در باب اول سفر پیدایش و بار دیگر در بابهای دوم تا پنجم آن، و تحقیقات در متون کتاب مقدس نشان داده است که سرچشمه آن ها دو روایت مختلف بوده است.
کتاب مقدس، مقدمه سفر پیدایش، (عهد عتیق و عهد جدید).
در باب اول از تکوین عالم هستی در ۶ روز ، و از آفرینش آدم، که نقطه کمال خلقت و مهر پایانی آن است، سخن می رود.پس از آن که خدا آسمانها و زمین را آفرید، و با اراده و کلام خود روشنایی را پدید آورد، آبهای زیر فلک را از آبهای بالای فلک جدا ساخت، روی زمین را از گیاهان گوناگون و انواع جانوران و پرندگان پر ساخت و اجرام فلکی را در آسمان قرار داد، در روز ششم گفت: «آدم را به صورت ما و موافق شبیه ما بسازیم تا بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و بهائم و بر تمامی زمین و همه حشراتی که بر زمین می خزند، حکومت نماید.پس خدا آدم را به صورت خود آفرید.او را به صورت خدا آفرید، ایشان را نر و ماده آفرید.و خدا ایشان را برکت داد، و خدا بدیشان گفت بارور و کثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلط نمائید.»
کتاب مقدس، سفر پیدایش، باب ۱، (عهد عتیق و عهد جدید).
در بابهای دوم تا پنجم داستان خلقت آدم، با تفصیل بیش تر و تقریباً با بسیاری از جزئیاتی که در روایات مسیحی و اسلامی نیز دیده می شود، آمده است.آدم، زن وی حوا ، باغ عدن ، درخت ممنوع، اغوای حوا و خوردن از میوه آن درخت (نخستین گناه)، رانده شدن از باغ بهشت ، زندگی بر روی زمین، زناشویی و آوردن فرزندان و جز آن در این قسمت ذکر شده است.پس از پیدایش آسمانها و زمین، خداوند آدم را خلق کرد تا بر روی زمین کار کند.آفرینش آدم از خاک زمین بود، و خداوند در بینی او روح حیات دمید، و از نفخه الهی آدم « نفس زنده » شد.
← درخت معرفت
...
