دانشنامه اسلامی
از وی به ابن مُوَقَّت و ابوالیمن نیز یاد شده است . سیوطی در سلسله نسب وی نام علی را ذکر نکرده است . ابن امیر حاج در پایان بعضی از نسخ خطی نسب خود را تا سلیمان بدون ذکر «علی » یاد نموده است . سخاوی کنیه وی به ابن امیرحاج را برگرفته از سمت امیرالحاجی یکی از اجداد وی دانسته است . لقب ابن موقت نیز به این سبب است که جدّ وی محمد وظیفه توقیت زمان نماز را در مسجد جامع حلب بر عهده داشته و به موقت ملقب بوده است
تولد و تحصیلات
ابن امیرحاج در ۱۸ ربیع الاول ۸۲۵ق /۱۱ مارس ۱۴۲۲م در حلب زاده شد. قرآن را نزد ابراهیم کفرناوی و دیگران فرا گرفت ، و دروس رایج آن دوران چون الاربعون النوویة در حدیث را از یحیی بن شرف نووی ، مختار در فروع فقه حنفی و مقدمه ابولیث نصر بن محمد سمرقندی و نیز جرجانیه را نزد اساتیدی از حلب آموخت و به فراگیری فقه از علاءِ ملطی و ادبیات از زین الدین عبدالرزاق پرداخت ، سپس به حماه رفت و از ابن اشقر حدیث آموخت . بعد به قاهره رفت و نزد ابن حجر عسقلانی حدیث شنید، و علاوه بر این مجملی از شرح الفیه عراقی در مصطلحات حدیث و غیر آن را از ابن حجر فراگرفت و در فقه ، قرآن و سنت ملازمت کمال الدین محمد بن همام الدین عبدالواحد اسکندری سیواسی مشهور به ابن همام را اختیار کرد؛ تا اینکه خود در فنون مختلف استاد شد و ابن همام و جز او به وی اجازه دادند و متصدی اقراء و افتاء گردید. بغدادی و کتانی از وی با عنوان قاضی یاد کرده اند، اما در منابع قدیم از این موضوع سخنی نرفته است .
پرداختن به اقراء و افتاء
ابن امیر حاج دو سال پیش از وفات به قصد اقامت در مکه یا بیت المقدس ابتدا عازم حج شد و در مکه اندک زمانی به اقراء و افتاء پرداخت . سپس به بیت المقدس رفت و حدود دو ماه آنجا ماند، اما در هیچ یک از این دو شهر از گزند معاندان آسوده نبود؛ از این رو از تصمیم اقامت خویش منصرف شد و به حلب که در آن جا حرمت او را نگاه می داشتند، بازگشت . اندکی بعد در شب جمعه ۲۹ رجب ۸۷۹ق /۹ دسامبر ۱۴۷۴م ، پس از ۵۰ روز بیماری درگذشت و در زادگاهش به خاک سپرده شد.
مهم ترین اثر
...
