ابن برهان

لغت نامه دهخدا

ابن برهان. [ اِ ن ُ ب َ ] ( اِخ ) ابوالفتح احمدبن علی. وفات 520 هَ.ق. فقیه. شاگرد غزالی و ابوبکر چاچی و غیرهما. کتاب وجیزه در اصول فقه و نیز کتاب وصول الی الاصول تألیف اوست. چند روزی نیز در نظامیه تدریس کرده است.
ابن برهان. [ اِ ن ُ ب َ ] ( اِخ ) ابوالقاسم عبدالواحدبن علی بن عمران اسدی عکبری. وفات 456 هَ.ق. در تاریخ و ادب و لغت ماهر و در نجوم نیز دست داشت. پیوسته سربرهنه بود و با زهد و تقشف روزگار میگذرانید. در طبقات النحات از او حکایاتی نقل شده است.
ابن برهان. [ اِ ن ُ ب َ ] ( اِخ ) احمد. فقیه حنفی. متوفی 738 هَ.ق.

فرهنگ فارسی

فقیه حنفی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن برهان (ابهام زدایی). ابن برهان ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابن برهان ابوالفتح احمد بن علی ، اِبْن ِ بَرْهان ، ابوالفتح ، احمد بن علی بن محمد بن برهان (۴۷۹- ۵۱۸ق /۱۰۸۶-۱۱۲۴م )، اصولی و فقیه شافعی• ابن برهان ابوالقاسم عبدالواحد بن علی عکبری، اِبْن بَرْهان، ابوالقاسم، عبدالواحد بن علی عُکْبَری (ح ۳۷۵- ۴۵۶ق /ح ۹۸۵-۱۰۶۴م)، فقیه، نحوی، لغوی، نسابه، متکلم و محدث
...