لغت نامه دهخدا ابراهیم بن ابان. [ اِ م ِ ن ِ اَ ] ( اِخ ) از رجال حدیث. بواسطه ٔپدر خویش ابان از عمروبن عثمان روایت کند و اصلاً ازمردم بصره است. دارقطنی او را بضعف منسوب میدارد.
