( آبداری ) آبداری. ( حامص مرکب ) شغل آبدار : سوی آبداری رسید آبدار نکوهیده خواندار برشد بدار.شمسی ( یوسف و زلیخا ). || طراوت. تازگی. ری : بدین آبداری و این راستی زمان تا زمان آیدش کاستی.فردوسی.|| ( اِ مرکب ) اسبی یا استری که بر آن اثاث آبدارخانه حمل کنند و نیز خود آن اثاث را آبداری گویند. || نمدی از جنس پست که در سفرها همراه دارند گستردن در منازل را.
فرهنگ معین
( آبداری ) ۱ - (حامص . ) آبدار بودن ، شغل آبدار. ۲ - طراوت ، تازگی . ۳ - ( اِ. ) نمدی نامرغوب که در سفرها مورد استفاده قرار می گرفت .
فرهنگ فارسی
( آبداری ) آبداربودن دارای سمت آبدار شغل آبدار. ۲ - ( صفت ) اسبی یا استری که بر آن اثاث آبدارخانه را حمل کنند . ۳ - اثاث آبدارخانه . ۴ - طراوت تازگی تری . ۵ - ( اسم ) نمدی از جنس پست که در سفرها همراه دارند برای گستردن در منازل . شغل آبدار
فرهنگستان زبان و ادب
آبداری {juiciness, succulence} [علوم و فنّاوری غذا] کیفیتی دریافتنی مربوط به حس چشایی که ناشی از وجود آب در مادۀ غذایی است
