دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
فجج (۳ بار)
«فِجاج» (بر وزن مزاج) جمع «فج» (بر وزن حج) به معنای دره ای است که در میان دو کوه قرار دارد، و به جاده های وسیع نیز گفته می شود.
راه وسیع. در مفردات گفته: فج شکافی است میان دو کوه و در راه وسیع به کار میرود جمع آن فجاج است. . پیاده و بر هر مرکب لاغر از هر راه دور میآیند. . . در آیه اول ضمیر «فیها» ظاهراً راجع است به «رَواسِیَ» در صدر آیه و «سُبُلاً» بدل است از فجاج یعنی در کوهها راههای وسیع قرار دادیم تا آنها به مقاصد و مواطن خویش راه یابند در آیه دوم فجاج صفت «سُبُل» است و مراد از آن وسعت است یعنی تا در زمین به راههای وسیع وارد شوید. در اقرب گفته: راه وسیع میان دو کوه فج و راه تنگ شعب است.
