لغت نامه دهخدا شمشرا. [ش َ ش َ ] ( اِ ) گیاهی معطر که آن را مرزنگوش و به تازی آذان الفار گویند. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ). مرزنجوش است. ( از اختیارات بدیعی ). رجوع به آذان الفار شود.
