زشت کرداری

لغت نامه دهخدا

زشت کرداری. [ زِ ک َ / ک ِ] ( حامص مرکب ) عمل زشت کردار. بدکرداری :
ز خوبان هرکه را بیش آزمائی
از او جز زشت کرداری نیاید.خاقانی.رجوع به زشت کردار، زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

عمل زشت کردار بد کرداری
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم