لغت نامه دهخدا حابر. [ ب ِ ] ( اِخ ) ( قسم خوردن ) شخصی قنیی که شوهر یائیل قاتل سیسرا بود. و او ظاهراً از طائفه خود عزلت گزیده زندگانی بسر همی برد و صاحب جاه و رتبه بودو ذریه او را حابریان گویند. ( قاموس کتاب مقدس ).
