دانشنامه اسلامی
امین الاسلام ابوعلی فضل بن فضل بن حسن طبرسی (م 548 ق).
وی مفسر دانشمند، متکلم فرزانه، عالم جلیل القدر شیعه از علمای بزرگ قرن ششم است که بیشتر شرح حال نگاران درباره مقام علمی و جایگاه بلند او سخن گفته اند و او را به خوبی و آراستگی ستوده اند. شخصیت علمی و فکری طبرسی در مشهد و سبزوار تکون یافت و شکوفا شد و به تدریس و تعلیم و نشر اندیشه های خود پرداخت و در همان جا دیده از جهان فروبست و پیکر پاکش به مشهد مقدس انتقال یافت و هم اکنون مدفن وی در نزدیکی حرم حضرت امام رضا علیه السلام در آغاز خیابانی معروف به نام او است. طبرسی از مفسران چندگانه نویس است که سه تفسیر به نگارش درآورده است: مجمع البیان، جوامع الجوامع و الکاف الشافی.
شیخ ابوعلی (فرزند شیخ طوسی)، شیخ عبدالجبار قاری رازی، حسن بن حسین بن حسن بن بابویه قمی، امام موفق الدین حسن بن فتح واعظ، سید ابوطالب محمد بن حسین قصبی جرجانی، ابوالفتح عبدالله بن عبدالکریم، شیخ ابوالحسن، شیخ جعفر دوریستی.
رضی الدین ابونصر حسن بن فضل، رشیدالدین ابوجعفر محمد بن علی بن شهر آشوب، شیخ منتجب الدین رازی، شاذان بن جبرئیل قمی و قطب راوندی.
الآداب الدینیه للخزانه المعینه، الاعلام الوری، تاج الولید، جوامع الجامع، حقائق الامور، الشواهد، عده السفر و عمده الحضر، العمده فی اصول الدین...، غنیه العابد و منیه الزاهد، الکاف الشافی من کتاب الکشاف، تفسیر الوجیز، کنور النجاح، مجمع البیان لعلوم القرآن.
مرحوم طبرسی، کتاب خود را به گونه ای گرد آورده که مورد قبول شیعه و سنی باشد و به همین خاطر تنها از منابع شیعه نقل نکرده، بلکه از حدود 20 کتاب که منابع او می باشند، 8 کتاب از کتب اهل سنت است و 12 کتاب از کتب شیعه. ارکان چهارگانه کتاب، عبارتند از:
1. الرکن الاول من الکتاب، فی ذکر النبی المصطفی محمد( ص): این رکن، مشتمل بر مطالب زیر است: ذکر نسب و مولد و مدت حیات و وقت وفات آن حضرت؛ ذکر معجزات آن حضرت؛ ذکر مختصری از حالات او از لحظه بعثت تا زمان هجرت به مدینه، سپس تا زمانی که دستور جهاد را صادر فرمود و...
