اسفد

لغت نامه دهخدا

اسفد. [ اَ ف َ ] ( اِ ) هیزم نیم سوخته. کذا فی المحمودی. ( شعوری ). این کلمه مصحف اسغده و آسغده است.
اسفد. [ اَ ف َ ] ( ع ن تف ) نعت تفضیلی از سفاد. برجهنده تر بر ماده.
- امثال :
اسفد من دیک .
اسفد من ضیون .
اسفد من عصفور.
اسفد من هجرس . ( مجمع الامثال میدانی ).