دانشنامه اسلامی
و به او یازیجی اوغلی، یازیجی زاده، و ابن الکاتب نیز می گفته اند، اما بیش تر به «بیجان» شهرت داشته است. او برادر کوچک محمد یازیجی اوغلی (متوفی ۸۵۵)، نویسنده محمدیه، است. پدرش، صالح (صالح الدین) یازیجی (کاتب) بود. این نام، در بعضی آثار قدیم یا جدید، به اشتباه، «صلاح الدین» ثبت شده است .صالح، بنا به بعضی روایات، از اهالی آنکارا یا حوالی بولی، و کاتبِ دولت بود.
شمسیّه خود را در پنجهزار بیت، در ۸۱۱ ختم، و آن را به اسکندربن حاجی پاشا، عضو خانواده دولتْخانِ مقیم آنکارا، تقدیم کرد. این اثر، احتمالاً، اولین منظومه ترکی در علم احکام نجوم بوده است.
هر چند که محل دقیق مقبره او مشخص نیست، بنا به روایت شفاهی، در گلیبولی، و در بنایی است که تا پنجاه ـ شصت سال پیش آرامگاه بوده، اما امروزه به آن مسجد یازیجی اوغلی می گویند.
ظاهراً احمد بیجان، همراه با پدر و برادر بزرگش، از مال قره یا قاضی کوی هجرت کرده و در گلیبولی ساکن شده بوده، اما بنا بر آنچه در انوارالعاشقین آمده، زادگاه او گلیبولی بوده است.
از آثار احمد بیجان معلوم می شود که علوم زمان خود را فرا گرفته و عربی و فارسی را نیز بسیار خوب می دانسته است.
← بیجان حنفی مذهب و بیرامی مسلک
(۱) محمد ظلی بن درویش اولیاچلبی، سیاحتنامه، استانبول ۱۳۱۴ـ ۱۳۱۸.
(۲) احمد بیجان، انوار العاشقین، نسخه خطی کتابخانه سلیمانیه، (قسمت) حاسب افندی، ش ۲۱۱.
