معنی قندیل تیر

قندیل تیر

لغت نامه دهخدا

قندیل تیر. [ ق ِ ل ِ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چیزی میان تهی که تیرها درآن نگهدارند. چون قندیل یخ. ( آنندراج ) :
بال بلبل ازسپرداری شود قندیل تیر
در کمانداری اگر از گل نشانی میکنم.طغرا ( از آنندراج ).آنکه نشد لطف تواش دستگیر
شد دلش از ناله چو قندیل تیر.طاهروحید ( ازآنندراج ).رجوع به قندیل یخ شود.