لغت نامه دهخدا غر کردن. [ غ ُ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) آهسته سخن گفتن از سر خشم. سخن گفتن اعتراض آمیز. ناخشنودی کردن با کلماتی نامفهوم. غر زدن. غرغر کردن. لندیدن. لندلند کردن. ژکیدن. قرقر کردن. رجوع به مدخل های مذکور شود.
