طغر

لغت نامه دهخدا

طغر. [ طَ ] ( ع مص ) درآمدن بر کسی. یقال : طَغَرَ علیهم ؛ اذا دَغَرَ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || دفع کردن. ( منتخب اللغات ).
طغر. [ طُ غ َ ] ( ع اِ ) مرغی است. ج ، طِغْران. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). اسم طائری است معروف و جمع او طِغْران.