طرده

لغت نامه دهخدا

( طردة ) طردة. [ طِ دَ ] ( ع اِمص ) اسم است مطارده اَبطال را در یک مرتبه ، یعنی حمله آوردن حریف همدیگر را در یک بار. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
طردة. [ طَ دَ ] ( اِخ ) ( الَ... ) از بطون هوارة ( قبیله ای از بربر ). ( صبح الاعشی ج 1 ص 364 ).