سرخون

لغت نامه دهخدا

سرخون. [ ] ( اِ ) زیوری از زیورهای اسب. ( یادداشت مؤلف ). || رنگی از اسب. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

زیوری از زیورهای اسب یا رنگی از اسب

دانشنامه عمومی

سرخون (اردل). سرخون مرکز بخش میانکوه در شهرستان اردل از توابع استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر از ادغام سه روستای سرخون علیا، سرخون سفلی و سرخون قیصری تشکیل شده است.
جمعیت منطقه میانکوه در حدود ۱۵ هزار نفر است. با آلوده شدن چشمه آشامیدنی سرخون به نفت، بیشتر جوانان منطقه مجبور به مهاجرت شدند. چشمه سرخون به طول ۲۰ کیلومتر از کوه های این منطقه سرچشمه می گیرد و در مسیر خود اب شرب بیش از ۲۰ روستا و یک شهر را تأمین می کرد و علاوه بر آب شرب عامل اشتغال زایی در بخش های باغداری و کشاورزی و شیلات بود، بیش از ۳۰ شیلات در مسیر رودخانه قرار داشت همچنین چندین هزار هکتار مزارع برنج و طرح های باغداری موجود بود که با آلوده شدن به نفت تمام این بخش ها تعطیل و مهاجرت ها به شهرها آغاز گردید.
• ( تنگ گندمکار ) ، یکی از جاذبه های طبیعی منطقه است.
• بردگوریهای قدیمی زیادی بخصوص در کوه سرخون وجود دارد.
• جاده تاریخی دزپارت ( ایل راه ) از روستای گندمکار گذر می کند و پس از گذشتن از روستای شلیل، وارد استان خوزستان می شود.
• حاشیه چشمه سرخون، استراحتگاه حاشیه جاده خوزستان.
• امام زاده سید شهید محمد است، ایشان از نوادگان امام موسی کاظم است.
سرخون (بندرعباس). سرخون، روستایی در دهستان سرخون بخش مرکزی شهرستان بندرعباس در استان هرمزگان ایران است. این روستا، مرکز دهستان سرخون است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۵٬۳۱۴ نفر ( ۱٬۵۴۵ خانوار ) بوده است.