راگس

لغت نامه دهخدا

راگس. [ گ ِ ] ( اِخ ) رگ. نام قدیم شهر ری. داریوش در کتیبه بیستون شهر ری را رَگ َ نامیده ،در اوستا هم نام آن چنین است و نویسندگان قدیم نام آن را راگس ضبط کرده اند. ( ایران باستان ج 3 ص 2216 ).

فرهنگ فارسی

نام قدیم شهر ری

دانشنامه آزاد فارسی

راگِس (Rhages)
(یا: راگای؛ رگها) شهر قدیم، در سرزمین ماد یا ری باستان، در جنوب تهران و شمال شهر کنونی ری. به سبب ارتباط میان شرق و غرب ایران اهمیت فراوانی داشت. اسکندر مقدونی هنگام تعقیب داریوش سوم، از این شهر بازدید و سلوکوس اول آن را تجدید بنا کرد. در زمان اشکانیان به آرساکیا معروف بود. یزدگرد سوم ساسانی هنگام فرار از اعراب مسلمان، از ری گذشت و به روایتی مقبرۀ بی بی شهربانو متعلق به دختر اوست که با حسین بن علی (ع) ازدواج کرده بود. در سال های ۱۸ تا ۲۴ق، به تصرف مسلمانان درآمد و مهدی، خلیفۀ عباسی، آن را تجدید بنا کرد؛ پسرش، هارون الرشید، در همین شهر زاده شد. ری در جنگ شیعه و سنی، که در ۵۶۴ش روی داد، آسیب فراوانی دید و مغول ها آخرین ضربه را بر آن وارد و شهر را ویران (۵۹۸ش) و مردمِ آن را قتل عام کردند. خرابه های ری در جنوب تهران دیده می شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال مکعب فال مکعب فال کارت فال کارت فال چای فال چای