دوزه

لغت نامه دهخدا

دوزه. [ زَ ] ( اِ ) دوژه. یک نوع گیاه خاردار است. ( از ناظم الاطباء ). گیاهی باشد که ثمر آن گرهی است خاردار به بزرگی فندق ومغزی در میان دارد و چون به جامه بچسبد جدا نشود. ( برهان ). رجوع به دوژه شود. || لاک. ( ناظم الاطباء ). لاک است و آن صمغمانندی باشد که بدان کارد و شمشیر و مانند آن را پیوسته چسبانند و به حذف ( هاء ) هم آمده است ؛ یعنی دوز. ( از برهان ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) از تیره پروانه واران جزو دسته شبدرها که گل آن سفید یا ارغوانی و یا صورتی است شکل گل کروی و دارای خارهای غلاب مانندیست که بر پشم گوسفندان بهنگام چرا میچسبد . دوزه دووجه دو ستو .

دانشنامه عمومی

شهر دوزه مرکز بخش سیمکان شهرستان جهرم استان فارس ایران است.
از جاذبه های گردشگری این شهر می توان به امامزاده شاه علمدار، امامزاده محمد، غار بیشو، تنگ اور، مدرسه طلاب، طاق سنگی هشت گوش، املاک*آل هپل شیرهای سنگی، گود تونگی، سنگ عصاری و طبیعت بکر آن اشاره کرد.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۱٬۳۴۸ نفر ( ۴۱۰ خانوار ) بوده است.
مرکز درمان بستر دوزه با ۱۰ تخت خواب که دارای بخش های زنان، اطفال، داخلی، زایمان، اتاق عمل، آزمایشگاه، دندانپزشکی و داروخانه می باشد.
دوزه در مسیر جهرم - میمند واقع شده است.

دانشنامه آزاد فارسی

دوزِه
شهری در استان فارس، شهرستان جهرم، و مرکز اداری بخش سیمکان، با ارتفاع ۱,۱۹۰ متر. در منطقه ای کوهستانی در ۱۱۰کیلومتری جنوب شرقی شیراز و ۶۲کیلومتری غرب شمالی جهرم، سر راه جهرم به میمند و فیروزآباد و جهرم به شیراز، قرار دارد. اقلیم آن معتدل مایل به گرم و خشک است.