لغت نامه دهخدا
پیدا دورنگ او دوزبان کلک تو کند
چون بر بیاض روم نگارد سواد زنگ.سوزنی. || قلم و خامه. ( ناظم الاطباء ). قلم به سبب شکاف و شقی که در سر آن است :
اگر دوزبان است نمام نیست
درآن دوزبانیش عیبی مدان
که او ترجمان زبان و دل است
جز از دوزبان چون بود ترجمان.مسعودسعد. || دوقول. که حرفش یک نیست. ( یادداشت مؤلف ). || منافق. ( ناظم الاطباء ) ( غیاث ) ( آنندراج ). دورو. ( یادداشت مؤلف ). دورنگ. دوروی. دوسر. کنایه از منافق که ظاهرش خوب باشد و باطنش چنان نباشد. ( آنندراج ) :
قلم دوزبان است و کاغذ دورو
نباشند محرم در این سو زیان.کمال الدین اسماعیل.- دوزبان شدن ؛ ریاکردن و نفاق کردن. ( ناظم الاطباء ).
