دریر

لغت نامه دهخدا

دریر. [ دَ ] ( ع مص ) تیز دویدن اسب یا نرم دویدن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || روان شدن خوی. ( از منتهی الارب ).
دریر. [ دَ ] ( ع ص ) مرد گرداندام توانا. ( منتهی الارب ). || ستور تیزرو. || چراغ روشن و نورانی. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).